Schoolweek 3 & 4x4-mountain drive

Lieve Lezers,

Het is alweer maandag en dus tijd voor een nieuwe blog! Afgelopen week is wederom omgevlogen, om over het weekend nog maar te zwijgen. Voor mijn gevoel was dat maar een halve dag.

Zoals in mijn vorige blog aangegeven, ben ik afgelopen week druk geweest met de leestoetsen in Grade 1 en 2 (groep 3 en 4). De tweede groep die ik testte ging geluk een stuk sneller dan de eerste. Deze kinderen konden bijna allemaal het alfabet en kunnen een stuk sneller lezen. Er is een kind die het onder de minuut leest en een aantal die het binnen 1.30 minuut lezen. Gelukkig, er gloort toch nog wat hoop op. De laatste 2nd. Grade gaat ook heel snel, maar dit helaas omdat ruim de helft van deze klas het alfabet nog niet goed onder controle heeft en een groot deel hiervan het alfabet überhaupt nog niet kent. Dan heeft het lezen van de woordjes natuurlijk ook geen zin.. In eerste instantie wilde ik de terugkoppeling aan de drie leerkrachten tegelijk doen en redelijk algemeen, maar doordat deze klas het alfabet zo poorly kan, weet ik niet of het een heel goed idee is. Het is duidelijk dat een deel van de oorzaak van het leesprobleem bij de juf ligt en dus kan het redelijk pijnlijk of als een aanval overkomen als ik haar temidden van de andere leerkrachten zeg dat haar klas het slechtste presteert en het niveau eigenlijk dramatisch is.. Ik besluit daarom even met de principal te overleggen. Die kan mijn dilemma begrijpen en uiteindelijk besluiten we de terugkoppeling volgende week individueel te doen. Bij dit gesprek zullen niet alleen de desbetreffende leerkracht en ik aanwezig zijn, maar ook de principal en het ‘Departsmenhoof’. Ik ben blij met deze oplossing, al moet ik nu wel weer waken voor het gevaar dat het niet 3 tegen 1 wordt.. We gaan het zien volgende week!

Eerst deze week maar eens verder gaan met de leestoetsen in de 1st Grade. Ook zij moeten het alfabet doen en 30 woordjes, maar deze woordjes zijn nog makkelijker dan die voor de 2nd. Grade. Ik ben heel benieuwd hoe het niveau hier is!
Na het eerste kind zakt de moed me al in de schoenen. Ik dacht dat dit een van de slimmeren kinderen was, maar kom tot de conclusie dat hij het alfabet nog niet kan en dus ook niet lezen kan. Even vraag ik me af waar ik aan begonnen ben.. Dan komen er gelukkig ook een aantal betere kinderen, die me laten inzien dat ik toch niet geheel gek geworden ben met de verwachting die ik van hun leesniveau had.
Aan het einde van de week zijn er vijf klassen getest en zijn de resultaten heel wisselend. De vrijdag ben ik al sneller klaar met toetsen dan ik gedacht had en heb ik nog bijna de hele dag open. Ik kijk wat in de klassen, maar verveel me eigenlijk te pletter. Uiteindelijk ga ik toch maar weer naar een van de 1st. Grades waar ik al vaker geweest ben. De kinderen hebben ‘leesles’. Het wordt me gelijk duidelijk waarom het niveau van deze kinderen zo slecht is.. Het doel van de les is het leren van de klinkers. De leerkracht schrijft daarom op het bord een aantal rijtjes als ‘ta-te-ti-tu-to’ ‘ka-ke-ki-ku-ko’. De leerkracht zegt eerst zelf een woordje, die moeten de leerlingen herhalen en zo gaat ze het rijtje af. Nadat ze een rijtje ongeveer 3x gezegd heeft en de leerlingen haar gepapagaaid hebben, moeten de leerlingen zelf het rijtje opnoemen. Al zou ik als kind niet op het bord gekeken hebben en geen letter gezien hebben, toch kan ik nu het rijtje ook prima opzeggen, gezien ik alleen maar de woordjes in klanken geleerd heb, in plaats van in letters.. Als de leerkracht uiteindelijk twee van deze korte woordjes aan elkaar plakt ‘rare’ ‘kiko’ en de leerlingen dit moeten lezen blijkt dan ook dat bijna geen leerling dit kan. Alleen de paar kinderen die wel kunnen lezen kunnen deze woordjes nu lezen, maar de rest blijft verdomd stil.. Ik vind het bijzonder dat de juf niet inziet dat dit is omdat de kinderen niet lezen, maar de rijtjes gewoon uitwendig geleerd hebben, zoals ze dat eigenlijk overal leren.. Als ik hier een les ga geven, moet ik maar eens even laten zien hoe wij dat doen denk ik en hopen dat de juf er wat van oppikt..
Uiteindelijk ga ik met deze klas en de juf nog even naar buiten. Achter de school ligt een grasveld, waar we een grote kring maken van de kinderen (met 40 kinderen kun je een aardig grote kring maken!). We doen allerlei spelletjes als doorfluistertje, zingen liedjes en dansen met zijn allen. Het is een genot om dit eindelijk ook eens te zien. Ook al kan dit ook een stuk effectiever, de kinderen zijn in ieder geval vrolijk, mogen lekker bewegen en op een vrijdagmiddag is dit een slimme keuze van de juf. Uiteindelijk mogen de kinderen nog even met zijn alle achter de bal aan hobbelen. Spontaan gaan alle schoenen en sokken uit en daar gaan ze! Met veertig man achter de snelste leerlingen aanrennen en hopen dat jij de bal ook een keertje aan kan raken. En zo rennen ze heerlijk lachend en schreeuwend een tijdje over het grasveld. Dit is nou nog eens een goede afsluiting van de week!

Wat ook erg prettig is, is dat ik sinds vrijdag een nieuwe taxichauffer heb. Degene die mij in eerste instantie elke dag naar school bracht en daar ook weer ophaalde, kwam bij het ophalen in de middag telkens een halfuur te laat en in de ochtend was zijn auto een aantal keer kapot ‘door die mensen’ en het te laat komen kwam ook altijd door ‘die mensen’, ‘de auto’ of ‘het verkeer’. Uiteindelijk hebben we, na een aantal waarschuwingen, besloten dat het zo niet langer kon en dus is hij ‘ontslagen’. Mijn nieuwe chauffeur doet het tot op heden erg goed, dus laten we hopen dat het bij twee chauffeurs blijft!

In het weekend staat er even geen school op de planning. Althans, mijn eigen schoolwerk staat wel op de planning. Maar ik kan in ieder geval een beetje uitslapen. Gelukkig werkt mijn lichaam en biologische klok goed mee (not) en dus ben ik zaterdagochtend om kwart voor zeven klaarwakker. Goedemorgen weekend.. Uiteindelijk dommel ik toch nog wat in en verplaats ik me om negen uur met een kopje thee naar het zonnetje. Dit zijn de momenten waar ik de hele week naar uitkijk: in alle rust ontbijten en genieten van het zonnetje. Vandaag is het in de zon zitten van korte duur, want we gaan naar de Groove, een grote shopping mall hier in Windhoek. We halen nog even een vriendin van Ziggy op en dan vertrekken we. Het is heel leuk om even iets anders te doen en leuk te shoppen. Ik weet me netjes in te houden, kan alleen de schoenenactie niet weerstaan (ja mama, ik weet dat ik ze niet nodig heb en ik weet ook nog niet of er plek voor is in mijn koffer. En ja Tom, nog minder plek onder de kapstok..) Maar zoals een wijze tante (Jolanda) mij ooit leerde: schoenen heb je nooit genoeg. En zo is het maar net! Verder koop ik nog een lekkere warme sjaal (wat hier in de ochtenden geen overbodige luxe is) en lunchen we heerlijk en in het zonnetje. Het leven hier is echt zwaar zeg.. ;-)
’s Avonds komt er een vriendin van Ziggy eten met haar twee kinderen. Behalve lekker eten, spelen we ook een spelletje met zijn alle (wat is dat weer een keer leuk zeg! Mijn verlies draag ik dan ook met trots en mijn rondje als een kip door het huis als straf, vind ik alleen maar hilarisch).
Mijn plan voor zondag was wederom om te studeren, maar zoals vaker zijn de plannen hier zo veranderlijk als het weer in Nederland. De vriendin van Ziggy vraagt me of ik morgen mee wil met een 4x4-drive. Ik heb nog geen idee wat ik me erbij voor moet stellen, maar zeg maar gewoon ja. Ik moet toch zo veel mogelijk proberen te ervaren hier. Ondanks dat ik om half 8 klaar moet staan en er dus van uitslapen wederom niet zo veel komt, ben ik aan het einde van de zondag heel blij dat ik meegegaan ben! Wat is dit een mooie ervaring! We gaan met drie jeeps op pad door de bergen, over smalle weggetjes, door onherbergzaam gebied, over grote stenen, door diepe kuilen en over enorm weggetjes die enorm stijl zijn. Ik vraag me een aantal keer af waarom ik in godsnaam mijn leven op deze manier wil riskeren, maar als ik naast me kijk en mijn chauffeur nog altijd met één hand zie sturen, houd ik mezelf elke keer maar voor dat hij weet wat hij doet. En gelukkig doet hij dat ook en brengt hij me overal veilig naartoe. We zijn met negen mensen en het is een gezellig gezelschap! Onderweg stoppen we een aantal keer om de benen te strekken en van de omgeving te genieten. Dit is zó mooi en een onvergetelijke ervaring! Tegen 12 uur komen we op het hoogste punt, waar we tevens gaan lunchen. Op 2 kilometer hoogte, waar je prachtig uit kan kijken over Windhoek en de andere bergen, zit ik met mijn bammetje en een grote glimlach op mijn gezicht. Het is heerlijk weer, we hebben het gezellig en als zelfs de braai tevoorschijn komt en daar heerlijk vlees op gemaakt wordt, voel ik een enorm geluksmoment. Hoeveel mensen kunnen nu zeggen dat ze dit gedaan hebben?! Om nog maar eventjes optimaal te genieten, haal ik mijn boek tevoorschijn en geniet ik op deze prachtige plek van de rust en een uurtje niets doen. Na een uurtje pauze staat de terugweg op ons te wachten. Uiteindelijk ben ik om 1600uur, een hele ervaring rijker, weer thuis. Het was dan wel niet de zondag die ik voor ogen had, maar dit was wel een prachtige zondag!

Ik wens jullie veel succes met het overleven van de hittegolf en het tropenrooster de aankomende dagen!

Veel liefs,
Pauline

Nadat ik mijn blog al online had willen zetten (maar het Afrikaanse internet niet meewerkte), werkte ook de stroom niet mee! We hadden net onze laatste hap naar binnen, toen spontaan de stroom uit viel. Geen beweging meer in te krijgen. En dus gezellig de kaarsjes aan, lekker bij de houtkachel (al moet dat elke avond want een centrale verwarming is hier niet) en spelletjes spelen. Het heeft toch altijd iets gezelligs!
Door deze stroomuitval heeft mijn blog ook een dagje vertraging; mijn laptop is maar deels opgeladen en mijn telefoon bijna leeg. Die moet dus opgeladen worden aan de laptop en de laptop verder zo min mogelijk stroom verbruiken. Pff, dat moderne leven brengt wat nadenk-werk met zich mee zeg!