Schoolweek4, halverwege!
Blijf op de hoogte en volg Pauline
07 Juli 2015 | Namibië, Windhoek
Lieve lezers,
Time flies when you’re having fun! Ik ben alweer over de helft!!
Het gaat nog steeds goed met me, al begin ik mijn vrienden en familie (jullie dus) wel steeds een beetje meer te missen! Ondanks dat ik hier genoeg ontzettend leuke dingen doe, lieve en leuke mensen leer kennen, ik altijd druk ben en de dagen voorbij vliegen, had een terrasje met mijn vrienden afgelopen week me ook wel erg leuk geleken. Ik weet het: luxeproblemen.
Deze schoolweek ben ik vooral heel druk geweest met het vertellen over Nederland. Op maandag en dinsdag begon ik hiermee in de lessen Life Skills, waarbij de leraar er nog bij was. Maar op dinsdagmiddag kreeg ik de vraag ‘kun je zo even komen, dan kunnen we het rooster invullen.’ Ehm, welk rooster? ‘Ik ben morgen en overmorgen op cursus dus jij geeft de lessen en je moet wel weten in welke lokalen je moet zijn’. Juist, zo goed gecommuniceerd wordt dat hier.. Gelukkig had ik daarvoor al besloten in plaats van de les te geven die in het boek stond, te vertellen over de scholen in Nederland, maar anders had ik toch mooi met mijn mond vol tanden gestaan woensdag en donderdag.. Ondanks dat ze de lessen erg leuk vinden, gok ik dat ze geen idee hebben waar Nederland ligt. Dat ze weinig geografische kennis hebben blijkt wel uit hun antwoorden op de vraag uit welk land ik zou komen. In bijna elke klas kreeg ik wel een keer het antwoord ‘Europa’. Ja, van het continent Europa, maar welk land daarvan? ‘Argentinië?’. Ehm nee… Wat ze dan wel weer heel goed weten is wat een aantal Nederlandse woorden betekenen en dat het Nederlands zo op het Afrikaans lijkt.
De leerlingen die ik les gaf zaten in groep 7, 8 of de 1e en waren over het algemeen ontzettend geïnteresseerd in de verhalen die ik vertelde. Ze waren muisstil, stelden af en toe een goede vraag en de meeste waren betrokken. Het was in de meeste klassen dan ook ontzettend leuk om ze erover te vertellen! Vaak bleven ze nog zitten na de bel omdat ze nog vragen hadden die ze beantwoord wilden hebben. Dat zie je toch niet vaak, vrijwillig langer blijven...
Als ik donderdagochtend op school kom, zegt de Arts-juf bloedserieus ‘jij geeft mijn lessen vandaag toch?’. Ehm.. wederom een geval van goede communicatie? Sorry mevrouw, ik geef vandaag al alle Life Skill lessen dus ook nog Arts-lessen geven gaat niet.. Zoals Ziggy ’s avonds zegt: als het aan hun ligt ben jij de enige leerkracht die daar lesgeeft, haha!
Donderdag geef ik ook een BIS (Basic Information in Science) les aan groep 7. Ik heb deze week al twee van deze lessen gezien, maar dit is alleen maar theorie. Er is 1 boek in de klas, waaruit soms de leerkracht en soms een kind voorleest. Ik vind de lessen aardig waardeloos, maar goh, wie ben ik. Ik wilde in mijn les (wel met de computer) een krant met ze gaan maken, waarbij ze in tweetallen een artikel moeten schrijven (de theorielessen gingen deze week over hoe je informatie kan verkrijgen, vroeger en nu, dus een krant maken leek me goed aansluiten). Omdat ik geen idee heb wat het niveau van de leerlingen is, besluit ik een back-up plan te hebben: uitleg geven over Word. Na mijn uitleg aan de hele klas blijkt opeens dat ik maar 8 kinderen mee kan nemen omdat van de 20 computers, maar 4 het doen.. Van deze 4 computers, doet van 2 de muis het ook nog eens niet, waardoor het nog meer improviseren is. De kinderen die achter deze vier computers zitten, laten zien dat ze inderdaad totaal geen verstand van computers of schrijven hebben. Ze hebben geen idee wat Word is, waarvoor de Shift is, wanneer je de pijltjes moet gebruiken, dat een Enter je naar de volgende regel brengt en dat de Backspace je foute letter weghaalt.. Toch vind ik het enorm leuk om ze te helpen omdat de kinderen heel gemotiveerd zijn iets op de computer te doen.
Donderdag na school zou ik ook een computercursus geven aan de leraren die daar behoefte aan hadden. Ongeveer 20 leraren hebben zich opgegeven, maar met de maar 2 goed werkende computers wordt dat natuurlijk niets. En dus wordt over de intercom omgeroepen dat het niet doorgaat. Mijn taxi komt echter pas later, dus ik moet het uur overbruggen. Laat ik geluk hebben: de schoolvoetbal-teams spelen wedstrijden op het veld achter onze school, dus ik kan ze goed aanmoedigen.
Vrijdag neem ik een snipperdagje op. Ik ben de hele week al ontzettend verkouden en heb last van mijn keel. Op zich niet heel ernstig, maar er heerst hier een zware ‘upper-body griep’ die al een aantal mensen in het ziekenhuis gebracht heeft. Ik wil graag veel van Namibië zien, maar het ziekenhuis wil ik met liefde overslaan.
Mijn biologische wekker gaat natuurlijk vroeg af, dus uitslapen zit er niet in. Zodra het zonnetje op de tafel buiten staat kruip ik mijn mandje uit en begeef ik me met een kopje thee naar de zon. Al snel gaat het relaxen over in keihard werken: materialen maken voor de school (een letterkwartet), voorbereiden voor het tentamen dat ik heb de dag na terugkomst, twee plannen schrijven voor kinderen met een achterstand in taal of rekenen, een heleboel kleine dingen en weer studeren. De dag vliegt voorbij, maar aan het einde heb ik wel een heel voldaan gevoel en is er veel werk verricht.
’s Avonds ga ik met de zoons van Ziggy uiteten. Omdat ik in Afrika ben moet ik natuurlijk wel wild eten, dat kan immers thuis niet. En dus bestel ik een lekker stukje zebra. Het is niet zo lekker als springbok, maar zeker de moeite waard! Na nog een drankje gedronken te hebben kiezen we het ruime sop op weg naar ons bed. Morgen moeten we om 9.00uur klaarstaan om naar de ShoppingMall te gaan (niet mijn voorstel). Ik geloof dat ik de enige ben die om 9.00uur klaar is voor vertrek (wat overigens te verwachten viel) dus uiteindelijk vertrekken we met een halfuur vertraging. We gaan voornamelijk shoppen voor de zoons van Ziggy, dus de schade in mijn portemonnee blijft beperkt tot 1 sportshirt met lange mouwen. Best netjes! Ik voel me deze shopdag overigens ook voor het eerst zoals Tom zich waarschijnlijk al 100x gevoeld heeft: waar is de stoel?! Laat mij maar zitten! Veel plezier met kijken.. ;-)
Als we tegen de middag weer thuiskomen, doe ik nog even wat nuttigs voor de school en mijn studie. Al is het meer om de tijd te doden: om vijf uur begint de finale van vrouwenhockey en die wil ik graag zien! Gelukkig wint Nederland uiteindelijk met 2-1 ☺
Na deze finale kan ik direct aanschuiven bij de gezelligheid. Er zijn een aantal vrienden van Misha (de zoon van Ziggy) gekomen voor een ‘Bring and Braai’, waarbij iedereen wat te eten en te drinken meeneemt en je gezellig met zijn alle barbecuet. Zolang ik dicht bij het vuur blijf zitten is het nog net te doen qua temperatuur, dus we zitten tot middernacht lekker buiten. Het zijn hele leuke mensen, nummers worden uitgewisseld en uitnodigingen voor allerlei andere dingen zijn ook gegarandeerd. Verder stellen ze voor een afscheidsbraai te houden het weekend voor ik wegga. Dat lijkt me nog eens leuk!
De eerste uitnodiging is direct zondagmiddag al binnen: of ik mee wil naar een restaurant/bar. Ondanks dat het me erg leuk lijkt, stress ik (al) over mijn tentamen dat ik nog moet maken en besluit ik dus liever te gaan leren.. Shame on me.. Natuurlijk heb ik wel 100x spijt na mijn beslissing en als ik de verhalen hoor, maar het was ergens ook wel goed om wat rust te creëren door bepaalde dingen gedaan te hebben..
En zo is de week en het weekend alweer voorbij en staat schoolweek nummer 5 alweer op de planning. En die week begint zoals dat hier in Afrika kan: maandagochtend een belletje van de taxichauffeur dat hij niet kan rijden omdat de auto het niet doet. Dinsdagochtend een SMSje dat de auto het nog steeds niet doet en vanmiddag kwam hij me zowaar wel ophalen, in een nieuwe auto.. Ik denk dat ik me maar niet afvraag of de auto niet reed gisteren en vanmorgen of dat hij te druk was met het kopen van een nieuwe auto..
Ach, in the end ben ik weer helemaal veilig thuisgebracht en mag ik dus eigenlijk niet klagen!
Tot de volgende keer maar weer!
Liefs, Pauline
Time flies when you’re having fun! Ik ben alweer over de helft!!
Het gaat nog steeds goed met me, al begin ik mijn vrienden en familie (jullie dus) wel steeds een beetje meer te missen! Ondanks dat ik hier genoeg ontzettend leuke dingen doe, lieve en leuke mensen leer kennen, ik altijd druk ben en de dagen voorbij vliegen, had een terrasje met mijn vrienden afgelopen week me ook wel erg leuk geleken. Ik weet het: luxeproblemen.
Deze schoolweek ben ik vooral heel druk geweest met het vertellen over Nederland. Op maandag en dinsdag begon ik hiermee in de lessen Life Skills, waarbij de leraar er nog bij was. Maar op dinsdagmiddag kreeg ik de vraag ‘kun je zo even komen, dan kunnen we het rooster invullen.’ Ehm, welk rooster? ‘Ik ben morgen en overmorgen op cursus dus jij geeft de lessen en je moet wel weten in welke lokalen je moet zijn’. Juist, zo goed gecommuniceerd wordt dat hier.. Gelukkig had ik daarvoor al besloten in plaats van de les te geven die in het boek stond, te vertellen over de scholen in Nederland, maar anders had ik toch mooi met mijn mond vol tanden gestaan woensdag en donderdag.. Ondanks dat ze de lessen erg leuk vinden, gok ik dat ze geen idee hebben waar Nederland ligt. Dat ze weinig geografische kennis hebben blijkt wel uit hun antwoorden op de vraag uit welk land ik zou komen. In bijna elke klas kreeg ik wel een keer het antwoord ‘Europa’. Ja, van het continent Europa, maar welk land daarvan? ‘Argentinië?’. Ehm nee… Wat ze dan wel weer heel goed weten is wat een aantal Nederlandse woorden betekenen en dat het Nederlands zo op het Afrikaans lijkt.
De leerlingen die ik les gaf zaten in groep 7, 8 of de 1e en waren over het algemeen ontzettend geïnteresseerd in de verhalen die ik vertelde. Ze waren muisstil, stelden af en toe een goede vraag en de meeste waren betrokken. Het was in de meeste klassen dan ook ontzettend leuk om ze erover te vertellen! Vaak bleven ze nog zitten na de bel omdat ze nog vragen hadden die ze beantwoord wilden hebben. Dat zie je toch niet vaak, vrijwillig langer blijven...
Als ik donderdagochtend op school kom, zegt de Arts-juf bloedserieus ‘jij geeft mijn lessen vandaag toch?’. Ehm.. wederom een geval van goede communicatie? Sorry mevrouw, ik geef vandaag al alle Life Skill lessen dus ook nog Arts-lessen geven gaat niet.. Zoals Ziggy ’s avonds zegt: als het aan hun ligt ben jij de enige leerkracht die daar lesgeeft, haha!
Donderdag geef ik ook een BIS (Basic Information in Science) les aan groep 7. Ik heb deze week al twee van deze lessen gezien, maar dit is alleen maar theorie. Er is 1 boek in de klas, waaruit soms de leerkracht en soms een kind voorleest. Ik vind de lessen aardig waardeloos, maar goh, wie ben ik. Ik wilde in mijn les (wel met de computer) een krant met ze gaan maken, waarbij ze in tweetallen een artikel moeten schrijven (de theorielessen gingen deze week over hoe je informatie kan verkrijgen, vroeger en nu, dus een krant maken leek me goed aansluiten). Omdat ik geen idee heb wat het niveau van de leerlingen is, besluit ik een back-up plan te hebben: uitleg geven over Word. Na mijn uitleg aan de hele klas blijkt opeens dat ik maar 8 kinderen mee kan nemen omdat van de 20 computers, maar 4 het doen.. Van deze 4 computers, doet van 2 de muis het ook nog eens niet, waardoor het nog meer improviseren is. De kinderen die achter deze vier computers zitten, laten zien dat ze inderdaad totaal geen verstand van computers of schrijven hebben. Ze hebben geen idee wat Word is, waarvoor de Shift is, wanneer je de pijltjes moet gebruiken, dat een Enter je naar de volgende regel brengt en dat de Backspace je foute letter weghaalt.. Toch vind ik het enorm leuk om ze te helpen omdat de kinderen heel gemotiveerd zijn iets op de computer te doen.
Donderdag na school zou ik ook een computercursus geven aan de leraren die daar behoefte aan hadden. Ongeveer 20 leraren hebben zich opgegeven, maar met de maar 2 goed werkende computers wordt dat natuurlijk niets. En dus wordt over de intercom omgeroepen dat het niet doorgaat. Mijn taxi komt echter pas later, dus ik moet het uur overbruggen. Laat ik geluk hebben: de schoolvoetbal-teams spelen wedstrijden op het veld achter onze school, dus ik kan ze goed aanmoedigen.
Vrijdag neem ik een snipperdagje op. Ik ben de hele week al ontzettend verkouden en heb last van mijn keel. Op zich niet heel ernstig, maar er heerst hier een zware ‘upper-body griep’ die al een aantal mensen in het ziekenhuis gebracht heeft. Ik wil graag veel van Namibië zien, maar het ziekenhuis wil ik met liefde overslaan.
Mijn biologische wekker gaat natuurlijk vroeg af, dus uitslapen zit er niet in. Zodra het zonnetje op de tafel buiten staat kruip ik mijn mandje uit en begeef ik me met een kopje thee naar de zon. Al snel gaat het relaxen over in keihard werken: materialen maken voor de school (een letterkwartet), voorbereiden voor het tentamen dat ik heb de dag na terugkomst, twee plannen schrijven voor kinderen met een achterstand in taal of rekenen, een heleboel kleine dingen en weer studeren. De dag vliegt voorbij, maar aan het einde heb ik wel een heel voldaan gevoel en is er veel werk verricht.
’s Avonds ga ik met de zoons van Ziggy uiteten. Omdat ik in Afrika ben moet ik natuurlijk wel wild eten, dat kan immers thuis niet. En dus bestel ik een lekker stukje zebra. Het is niet zo lekker als springbok, maar zeker de moeite waard! Na nog een drankje gedronken te hebben kiezen we het ruime sop op weg naar ons bed. Morgen moeten we om 9.00uur klaarstaan om naar de ShoppingMall te gaan (niet mijn voorstel). Ik geloof dat ik de enige ben die om 9.00uur klaar is voor vertrek (wat overigens te verwachten viel) dus uiteindelijk vertrekken we met een halfuur vertraging. We gaan voornamelijk shoppen voor de zoons van Ziggy, dus de schade in mijn portemonnee blijft beperkt tot 1 sportshirt met lange mouwen. Best netjes! Ik voel me deze shopdag overigens ook voor het eerst zoals Tom zich waarschijnlijk al 100x gevoeld heeft: waar is de stoel?! Laat mij maar zitten! Veel plezier met kijken.. ;-)
Als we tegen de middag weer thuiskomen, doe ik nog even wat nuttigs voor de school en mijn studie. Al is het meer om de tijd te doden: om vijf uur begint de finale van vrouwenhockey en die wil ik graag zien! Gelukkig wint Nederland uiteindelijk met 2-1 ☺
Na deze finale kan ik direct aanschuiven bij de gezelligheid. Er zijn een aantal vrienden van Misha (de zoon van Ziggy) gekomen voor een ‘Bring and Braai’, waarbij iedereen wat te eten en te drinken meeneemt en je gezellig met zijn alle barbecuet. Zolang ik dicht bij het vuur blijf zitten is het nog net te doen qua temperatuur, dus we zitten tot middernacht lekker buiten. Het zijn hele leuke mensen, nummers worden uitgewisseld en uitnodigingen voor allerlei andere dingen zijn ook gegarandeerd. Verder stellen ze voor een afscheidsbraai te houden het weekend voor ik wegga. Dat lijkt me nog eens leuk!
De eerste uitnodiging is direct zondagmiddag al binnen: of ik mee wil naar een restaurant/bar. Ondanks dat het me erg leuk lijkt, stress ik (al) over mijn tentamen dat ik nog moet maken en besluit ik dus liever te gaan leren.. Shame on me.. Natuurlijk heb ik wel 100x spijt na mijn beslissing en als ik de verhalen hoor, maar het was ergens ook wel goed om wat rust te creëren door bepaalde dingen gedaan te hebben..
En zo is de week en het weekend alweer voorbij en staat schoolweek nummer 5 alweer op de planning. En die week begint zoals dat hier in Afrika kan: maandagochtend een belletje van de taxichauffeur dat hij niet kan rijden omdat de auto het niet doet. Dinsdagochtend een SMSje dat de auto het nog steeds niet doet en vanmiddag kwam hij me zowaar wel ophalen, in een nieuwe auto.. Ik denk dat ik me maar niet afvraag of de auto niet reed gisteren en vanmorgen of dat hij te druk was met het kopen van een nieuwe auto..
Ach, in the end ben ik weer helemaal veilig thuisgebracht en mag ik dus eigenlijk niet klagen!
Tot de volgende keer maar weer!
Liefs, Pauline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
