Afrikaaaaa
Blijf op de hoogte en volg Pauline
08 Juni 2015 | Nederland, Amsterdam
Hier mijn eerste berichtje vanuit Afrika!
Om te beginnen met het belangrijkste bericht: Ik ben veilig aangekomen in Windhoek!! En dat had nog redelijk wat voeten in de aarde. Het begon al heel goed toen ik vrijdag met mama richting Frankfurt reed voor de eerste tussenstop. (Omdat ik zaterdag om 10.40uur vanaf Frankfurt moest vliegen, hadden we besloten om vrijdag alvast richting Frankfurt te gaan om te voorkomen dat we midden in de nacht naar Frankfurt moeten rijden.) We zijn echter nog geen 20 minuten onderweg als ik tot de ontdekking kom dat ik mijn dichte schoenen vergeten ben. Gezien ik die toch echt nodig heb en we nog niet zo ver weg zijn, draaien we dus maar om en halen ze op. Iets met een goed begin en half werk… Gelukkig heb ik verder nog niets ontdekt dat ik vergeten ben! Happy me ☺
Zaterdag zijn we inderdaad mooi op tijd op het vliegveld. Daar is het eerste spannende moment: het gewicht van mijn grote koffer. Dat mag maximaal 20kg zijn; wat is dat lastig! De weegschaal thuis heeft overuren gemaakt, maar uiteindelijk heeft hij zijn werk goed gedaan. Op de weegschaal van het vliegveld blijkt hij precies 20.0kg te zijn! Na deze opluchting ben ik niet 10, maar 20 kilo lichter! Nu dit eerste stresspunt achter de rug is, kan ik relaxed een kopje thee drinken bij Starbucks met mama en nog even van het Wifi genieten. Daar begin ik toch aardig zenuwachtig te raken voor de rest van de vliegreis en het feit dat ik het alleen moet doen en niet meer op pappie en mammie kan leunen. maar als ik eenmaal bij de gate ben en nog even met Michael bel, zakt het weer wat. Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat we nog niet kunnen vertrekken omdat een aantal passagiers er nog niet zijn. Vanwege het noodweer kon hun eerdere vlucht niet op tijd landen en konden zij de overstap niet halen. Na ruim een halfuur wachten wordt besloten dat we toch vertrekken en dus zijn er veel lege stoelen in het vliegtuig. Ik bonjour mijn buurman vriendelijk naar een van deze lege stoelen zodat ik fijn twee stoelen en de beenruimte voor twee voor mezelf heb. De 10 vlieguren zijn dus enorm comfortabel! Eenmaal aangekomen in Afrika word ik direct geconfronteerd met het Afrikaanse werktempo; of eigenlijk het ontbreken van enig tempo. Ik moet ruim driekwartier wachten tot mijn koffer eindelijk op de band verschijnt en ik naar mijn taxichauffeur op zoek kan. Die is in de wachttijd ook half ingesukkeld , dus ik schiet al even in paniek als ik niet direct mijn naam ergens zie. Gelukkig wordt hij op tijd wakker en brengt hij me veilig naar mijn logeeradres. Daar drink ik nog even een kopje thee met mijn ‘huisbazen’: Ziggy en Carl en krijg ik mijn ‘flat’ toegewezen. Mijn huisje voor de aankomende weken is een veredeld tuinhuisje. Ik heb gelukkig mijn eigen badkamer met douche en toilet, er staat een klein bureautje in, twee kastjes een bed en een waterkoker. Meer heb ik natuurlijk ook niet nodig, maar even wennen is het wel. dan gaan we allemaal slapen. Het is een lange dag geweest! Of althans, een poging doen tot slapen. Alle vreemde geluiden en de vreemde omgeving maakt dat ik elk halfuur of uur wakker wordt en denk dat het al ochtend is, terwijl het dit nog lang niet is. Uiteindelijk besluit ik rond 7.30 mijn bed uit te gaan en in het zonnetje te gaan zitten buiten met een kopje thee. Mijn ontbijt nuttig ik later samen met Ziggy in een grote mall in Windhoek. We kunnen gelukkig buiten zitten met een prachtig uitzicht over de bergen in de buurt. Ik kan vervelendere plekken bedenken om mijn ontbijtje te nuttigen! De rest van de dag besteed ik redelijk nuttig: een Namibische simkaart kopen, geld pinnen, boodschappen doen voor het ontbijt van de aankomende dagen, boodschappen doen voor het avondeten, ik help de kleinzoon van de huisbazen met zijn huiswerk en sta zelfs een heerlijke (al zeg ik het zelf) spaghetti bolognese en salade in elkaar te flanzen voor iedereen.
Het is me deze eerste dag allemaal ontzettend meegevallen. De huisbazen zijn enorm lief, behulpzaam en staan overal voor open. Ze vertellen me veel over hoe dingen hier gaan, nemen me naar veel dingen mee, stellen me aan iedereen voor en stellen hun eigen huis open voor me, waar ik me al snel thuis in voel. Ze wilden vraag weten hoe mijn ouders mij noemen, ‘Pauline’ of ‘Paulien’, zodat ze mij op de juiste manier aanspreken. Wanneer ik antwoord dat dit eigenlijk altijd ‘Pien’ is ben ik direct omgedoopt tot Pien en word ik ook voorgesteld aan iedereen als Pien. Qua taal is het af en toe wat verwarrend. Thuis spreken ze voornamelijk Duits, tegen mij voornamelijk Engels en onder elkaar is er ook nog een mix van Duits, Afrikaans en Engels te herkennen. Dus ook mijn zinnen zijn een mix van alles. ‘I speak English very well, aber nicht so schnell. Maar dat komt nog wel’. Zoiets dus ;-)
Vandaag ben ik vroeg met de huisbaas mee naar de Office gegaan, (lees: 8.00 daar zijn) waar wel internet is. Het doet me goed om al jullie lieve reacties en berichtjes te lezen!
Vanavond is er een diner met een aantal mensen van de foundation die voor een week over zijn vanuit allerlei delen van de wereld. Ik ben uitgenodigd om mee te dineren zodat iedereen mijn gezicht kan zien en ik een aantal gezichten van de foundation kan zien. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn, maar vind het nu al super lief dat ik uitgenodigd ben! Voor zondag staat er ook zoiets op de planning, maar dan in de vorm van een lunch en game drive (wild spotten) geloof ik.
Voor morgen staat de eerste dag op school op de planning. Daar weet iedereen dat ik kom, maar ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik ben gewaarschuwd voor allerlei dingen, maar ben benieuwd wat ervan waar is. Ook vraag ik me enorm af wat het niveau van de kinderen is en wat het niveau van de leerkrachten is. Het schijnt dat de leerkrachten zelf ook weinig kennis hebben van hetgeen ze onderwijzen of hoe ze effectief les kunnen geven. Met 50 kinderen in je klas is dit toch een puntje dat best handig kan zijn.. Ik ga mijn ogen en oren in ieder geval goed open houden en zien waar ik hulp kan bieden.
Maar dat zijn de zorgen voor morgen, eerst vandaag maar weer eens genieten van al het moois dat Namibië en haar inwoners me te bieden heeft!
Veel liefs,
Pauline
-
08 Juni 2015 - 10:27
Ilona:
Ik ben nu al jaloers Paulie! Geniet ervan! -
08 Juni 2015 - 11:34
Corrie:
Wat een heerlijk warm welkom, Pauline. Mooie start voor een prachtige tijd in Namibië. -
08 Juni 2015 - 11:37
Jorienke:
Best een goede reis voor jouw doen Pien ;-) Klinkt verder als een goed en heeel hoopvol begin voor een mooie tijd! Enjoy en ben benieuwd naar je belevenissen!! XX Jorienk -
08 Juni 2015 - 12:27
Mam:
Fantastisch om te lezen dat het allemaal goed is verlopen en dat je je meteen onsterfelijk hebt gemaakt met je kookkunst, hahaha! Geniet vooral en laat je verrassen. -
08 Juni 2015 - 17:49
Sarina:
Mooi om te lezen Pauline! Ik ben benieuwd naar de rest. -
08 Juni 2015 - 21:22
Ronald:
Veel succes en geniet er vooral van. -
09 Juni 2015 - 11:04
Petra:
Leuk verslag Pauline! Mooi dat alles toch vlotjes is verlopen. Geniet van alles wat op je af komt -
09 Juni 2015 - 21:14
Hanneke:
Klinkt goed Pauline, volgens mij wordt het een fantastische ervaring.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley